-
1 borçlu
должни́к (м) кредито́р (м)* * *1.задолжа́вший2. -eдолжни́к тж. перен.borçlu olmak — быть обя́занным кому (в какой-л. работе, в каком-л. деле)
artık siz ona borçlusunuz — отны́не вы в долгу́ пе́ред ним
••borçlunun duaçısı alacaklıdır — посл. за должника́ мо́лится его́ кредито́р
См. также в других словарях:
borçlunun duacısı alacaklıdır — borçlunun ölmemesi ve para kazanması için en çok dua eden alacaklısıdır anlamında kullanılan bir söz … Çağatay Osmanlı Sözlük
borçlu — sf. 1) Borcu olan, borç almış olan, verecekli, medyun Merhumu borçlu yatırmak istemezmişiz elbet. Y. Z. Ortaç 2) mec. Manevi bir yükümlülük altında bulunan Hayatımı ona borçluyum doğrusu. A. Ş. Hisar 3) mec. Bir şeyi birinin yardımıyla elde etmiş … Çağatay Osmanlı Sözlük
